شبکه های حسگری بیسیم
شکل 2‑9، تصویری مفهومی از ساختار شبکه های حسگری بیسیم (WSN[1]) ارائه میدهد. مطابق شکل 2‑9، یک WSN از تعدادی گره[2] تشکیل شده است که به صورت بیسیم[3] به هم متصل هستند. این گره ها شامل انواع حسگر ها و انواع کنترل کننده ها هستند که به صورت بیسیم به هم ارتباط برقرار کرده و یک فرآیند را کنترل میکنند. به طور مثال در یک مزرعه هوشمند، حسگر های شرایط محیطی، هواشناسی و پایش وضعیت خاک، اطلاعاتی را در خصوص شرایط مزرعه جمعآوری کرده و به اشتراک میگذارند. کنترل کننده ها، با استفاده از این اطلاعات، آبیاری، کوددهی، سمپاشی، برداشت و سایر فرآیند های مرتبط با یک مزرعه را کنترل میکنند. این شبکه هوشمند، امکان بهینه سازی مصرف آب و انرژی، افزایش کیفیت و کمیت محصولات زراعی، کاهش نیاز به نیروی انسانی و خطا های ناشی از آن و به طورکلی افزایش بهره وری را فراهم میسازد.
شکل 2‑9 تصویری مفهومی از ساختار شبکه های حسگری بیسیم
هر WSN، از سه دسته گره اصلی تشکیل شده است که گره های پایانی[4]، مسیریاب[5] ها و درگاه ارتباطی اصلی[6] نام دارند.
گره های پایانی
گره های پایانی، نقاط انت هایی یک WSN هستند که داده های شبکه را دریافت/ارسال میکنند و هیچ عملیاتی را جهت انتقال داده میان سایر گره ها در شبکه انجام نمیدهند. این گره ها میتوانند حسگر یا کنترل کننده باشند و تعداد آن ها در یک WSN با محدودیت مواجه نیست.
گره های مسیریاب
این گره ها علاوه بر انجام وظایف اصلی خود، نقش انتقال داده ها در شبکه را نیز بر عهده دارند. در مواردی، به دلیل گستردگی شبکه، امکان اتصال مستقیم میان گره ها وجود ندارد. در این شرایط، مسیریاب ها پیام ها را از مبدا دریافت کرده و با تبادل آن ها از کوتاهترین مسیر ارتباطی، پیام ها را به مقصد میرسانند. مسیریاب ها میتوانند حسگر یا کنترل کننده باشند و تعداد آن ها در یک WSN با محدودیت مواجه نیست.
درگاه ارتباطی اصلی
هر WSN، معمولا فقط از یک درگاه اصلی بهره میبرد. اطلاعات تبادل شده در شبکه توسط درگاه اصلی رصد شده و در اختیار کاربر قرار میگیرند، همچنین میتوانند بر روی فضای ابری بارگذاری شوند و از طریق شبکه اینترنت با سایر نقاط ج هان تبادل شوند.
[1] Wireless Sensors Network (WSN)
[2] Node
[3] Wireless
[4] End Nodes
[5] Router
[6] Edge Node, Coordinator
